Yazdığını Yaşamak, Yaşadığını Yazmak

2005 yılında “Astrolojistik” adını verdiğim ve 2007 itibarıyla blog halini alan sitemde bugüne kadar, kah ara verip uzun uzun, kah soluksuz, hayatın her alanında hiç durmadan yazdım. Kayıplar, göçler, vazgeçişler, sorumluluk ve zorunluluklarla bu zamana kadar geldim. 2022 sonunda astrolojistik.com’da yer alan tüm yazılarım bir anda gitti, çöken ve geri gelmeyecek şekilde bozulan siteyle beraber, dijital geçmişim sıfırlandı. Uzunca bir ara sonrası yeniden yazılarıma dönmeye karar verdim ve yeni bir başlangıca yakışan ama eskiyi de unutmadan ” elifheceozturk.com”u yayın hayatına hazırladım. “astrolojistik.com” ilerleyen günlerde bambaşka platformlarda daha profesyonel ve daha faydalı şekilde ismiyle yaşamaya devam edecek.

Bilenler elbet bilir, bilmeyenler için ise, kim bu deli derseniz, aşağıdaki satırları bıraktım.

Kelimelerle yol bulan; bazen bir satırda dağılıp, bazen bir cümlede toparlanan biriyim. Gökyüzüyle başlayan yoldaşlığım, zamanla tasavvufla, ayetlerle, sessizlikle ve kendi nefsimle derinleşti. Yazmak, benim için, içimdeki karanlıkla yüzleşmenin, sonra oradan ışığı sezmenin, nedir hakikat nedir rüya olan, anlamanın, anlatmanın bir yolu oldu.

Zamanla anladım ki;
insanın içinde de bir gökyüzü var; döner, döner ve nihayet Rabb’ine yaklaşır. İçimizde, sabırla işlenmeyi bekleyen kıymetli madenler ve henüz yüzleşmediğimiz karanlıklar, sınanmadığımız günahlar, dersimizi almadığımız imtihanlar var. Tıpkı gökyüzünde açılan gizli kapılar gibi, içimizde de yönünü arayan yollar var.
O yolların bazısında kayboldum, bazısında kendimi buldum.

Ve fark ettim ki bazen kader, gökyüzünden önce kalbimizden okunur. Bu yüzden astrolojiyi sadece gezegenlerle değil; ruhla, sabırla ve kalbimle birlikte yorumlamaya başladım. Yaşadıklarımı yazdım ve çoğu zaman da yazdıklarımı yaşadım. Hayat bana çok şey öğretti. Sevginin de, yıkımın da; bekleyişin de, vazgeçişin de içimde izleri kaldı. Ama her iz, beni biraz daha yaklaştırdı: hem kendime hem de Rabbime…

Bu siteyi kurarken büyük cümleler kurmadım. Ne öğretmenim, ne de yol gösterici. Sadece, yolu önce kendi içinden geçenlere: önce kendi içindeki dünyasını düzenlemeye çabalayanlara, bir durak, bir nefes, belki de bir hece olmak istedim.

Evet, elifheceozturk.com; yazdığım her cümlenin hecesine bir parça sabır, bir parça sezgi, bir parça da içtenlik bıraktım. Eğer burada sana iyi gelen bir şey bulursan, bil ki ben de o yerden geçtim.

Hoş geldin.